Love bade me welcome; yet my soul drew back,
...Guilty of dust and sin.
But quick-eyed Love, observing me grow slack
...From my first entrance in,
Drew nearer to me, sweetly questioning
...If I lack"d anything.

"A guest," I answer"d, "worthy to be here":
...Love said, "You shall be he."
"I, the unkind, ungrateful? Ah, my dear,
...I cannot look on Thee."
Love took my hand and smiling did reply,
..."Who made the eyes but I?"

"Truth, Lord; but I have marr"d them: let my shame
...Go where it doth deserve."
"And know you not," says Love, "Who bore the blame?"
..."My dear, then I will serve."
"You must sit down," says Love, "and taste my meat."
...So I did sit and eat.

گنه کردم گناهی پر ز لذت

کنار پیکری لرزان و مدهوش

خداوندا چه می دانم چه کردم

در آن خلوتگه تاریک و خاموش

در آن خلوتگه تاریک و خاموش

نگه کردم بچشم پر ز رازش

دلم در سینه بی تابانه لرزید

ز خواهش های چشم پر نیازش

در آن خلوتگه تاریک و خاموش

پریشان در کنار او نشستم

لبش بر روی لب هایم هوس ریخت

زاندوه دل دیوانه رستم

فرو خواندم بگوشش قصه عشق:

ترا می خواهم ای جانانه من

ترا می خواهم ای آغوش جانبخش

ترا  ای عاشق دیوانه من

هوس در دیدگانش شعله افروخت

شراب سرخ در پیمانه رقصید

تن من در میان بستر نرم

بروی سینه اش مستانه لرزید

گنه کردم گناهی پر ز لذت

در آغوشی که گرم و آتشین بود

گنه کردم میان بازوانی

که داغ و کینه جوی و آهنین بود

فروغ فرخ زاد