Did I boast of liberty?
..."Twas an insolency vain
I do only look on thee,
...And I captive am again.

همین یک لحظه را
                              با من بساز

با من مدارا کن
   که من می رقصد هر لحظه
             به سازت
                             می دهد آواز


همین یک شب
      در آغوشم بکَش
                     به لبخندی

بکُش با بوسه ای
              هر دم
                  که می میرد دلم هر شب

همین این بار
                 فقط این بار

                         صدایم کن

که جان می گیرد از هرم نفس هایت

                         تن بی جان این بیمار

و من چشم تو را می خواند وُ
                          می خوابد وُ
                           می شود بیدار
                                  به یک دیدار

فقط یک لحظه وُ
                    یک شب

                              فقط یک بار

کوه و میذارم رو دوشم
رخت هر جنگو می پوشم
موجو از دریا می گیرم
شیره ی سنگو می دوشم
میارم ماهو تو خونه
می گیرم بادو نشونه
همه ی خاک زمینو
می شمارم دونه به دونه
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره

در گذرگاه زمان?

         خیمه شب بازی دهر?

               با همه تلخی و شیرینی خود می گذرد

عشق ها می میریند?

         رنگها رنگ دگر می گیرند.

             و فقط خاطره هاست? که چه شیرین و چه تلخ?

                                        دست ناخورده به جا می ماند

فِی مَدْرَسَةِ الحُبْ

در مدرسه عشق

علّمًنی حُبّکِ أنْ أحْزَنْ

عشقت به من آموخت که چگونه غمگین شوم

وَأنَا مُحتاجٌ مُنذُ عُصورِلإمرأةٍ تَجْعلُُنی أحْزَنْ

ومن از زمانهای دور محتاج بانویی بودم که مرا غمگین کند

لِامرأةٍ أبْکی فَوقَ ذِراعَیها مِثلَ العُصفورْ

زنی که در آغوشش همچون گنجشک بگریم

لِامرأةٍ تَجْمَعُ أجزائی , کَشظایا البلُّورِ المَکسورْ

زنی که بدن شکسته ام را همچون بلوری شکسته جمع کند

علَّمنی حُبُّکِ سَیّدَتی أسْوَأ عَاداتی

بانوی من ، عشقت بدترین عاداتم را به آموخت

عَلَّمَنی أفتَحُ فِنجانی فیْ الّلیلةِ ألآفَ المَرَّاتِ

به من آموخت که فنجانم را در هر شب هزار بار بخوانم

وَاُجرِّبُ طِبَّ العَطَّارینَ وأطْرُقُ بابَ العرَّافاتْ

وطب عطاران را تجربه کنم،در خانه فالگیر ها را بکوبم

عَلَّمَنی أخْرُجُ مِن بَیتی اُمَشِّطَ أرْصِفَةَ الطُرُقِاتْ

به من آموخت که از خانه خارج شوم و پیاده رو هارا شانه کنم

واُطَارِدَ وَجْهَکِ فی الأمْطَارِ وفی أضْواءَ السَّیَّاراتْ

وصورتت را در باران و نور چراغهای ماشینها دنبال کنم

وَاُلَمْلِمُ مِنْ عَیْنَیْکِ مَلایِینَ النَّجْمَاتْ

و از میان چشمهایت میلیونها ستاره را بچینم

یامْرأةً دَوَّخَتِ الدُنیا, یا وَجَعی یَا وَجَعَ النَّایَات

ای بانوی من که جهان سر در گم کرده ای ، ای دردم ، ای درد آه هایم

--------------------